środek lokomocji

См. также в других словарях:

• środek lokomocji — {{/stl 13}}{{stl 7}} urządzenie techniczne umożliwiające przenoszenie z miejsca na miejsce osób i towarów; środek transportu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Samolot należy do najszybszych i najbezpieczniejszych środków lokomocji. Powietrzne, naziemne… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lokomocji — lokomocji* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. środek lokomocji {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… …   Słownik języka polskiego

• dwójka — ż III, CMs. dwójkajce; lm D. dwójkajek 1. «cyfra oznaczająca dwa» Napisać dwójkę. 2. «dwie osoby, dwoje zwierząt, rzadziej dwa przedmioty; para» Iść, maszerować, ustawić się dwójkami. Pracować, zrobić coś, rozmawiać we dwójkę. 3. «mierna ocena… …   Słownik języka polskiego

• lektyka — ż III, CMs. lektykayce; lm D. lektykayk «fotel lub łoże osłonięte baldachimem albo ściankami bocznymi i daszkiem, przystosowane do noszenia na drągach przez tragarzy lub juczne zwierzęta; używane jako środek lokomocji na Wschodzie, w starożytnej… …   Słownik języka polskiego

• metro — n III, Ms. metrotrze, blm «szybka elektryczna kolej miejska, zwykle podziemna, służąca jako środek lokomocji w wielkich miastach» Stacja metra. Jechać metrem. Konduktor w metrze. ‹skrót fr.› …   Słownik języka polskiego

• nieprędki — nieprędkidcy 1. «następujący po długim czasie; nierychły» Nieprędka odpowiedź, reakcja. 2. rzad. «poruszający się, działający powoli, opieszale; wolny» Nieprędki środek lokomocji …   Słownik języka polskiego

• osiemnastka — ż III, CMs. osiemnastkatce; lm D. osiemnastkatek 1. «liczba 18» 2. pot. «dom, mieszkanie, pokój (zwykle w hotelu, szpitalu), środek lokomocji miejskiej oznaczone numerem 18» Mieszkać pod osiemnastką, w osiemnastce. Jeździć do pracy osiemnastką …   Słownik języka polskiego

• przesiąść się — dk XI, przesiąść sięsiądę się, przesiąść sięsiądziesz się, przesiąść sięsiądź się, przesiąść sięsiadł się, przesiąść sięsiedli się, przesiąść sięsiadłszy się przesiadać się ndk I, przesiąść sięam się, przesiąść sięasz się, przesiąść sięają się,… …   Słownik języka polskiego

• szóstka — ż III, CMs. szóstkatce; lm D. szóstkatek 1. «cyfra albo liczba 6» Napisać szóstkę. Szóstka rzymska, arabska. 2. «grupa sześciu osób, zwierząt (rzadziej przedmiotów)» Ustawić się szóstkami. Wędrować w szóstkę. 3. «sześć koni w zaprzęgu» Powozić… …   Słownik języka polskiego

• wehikuł — m IV, D. u, Ms. wehikułule; lm M. y książk., często żart. «środek lokomocji (zwłaszcza niezwykły, osobliwy, nienowoczesny); pojazd» Staromodny, dziwaczny wehikuł. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego